Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Tο σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Ο χαιρετισμός της Προέδρου του Σ.ΦΙ.Ν., κας Μαρίας Δρογγίτη, στην παρουσίαση του έργου του Γ.Αθάνα "Εκστρατεία Σαγγαρείου: ένας δημοσιογραφικός αίνος και θρήνος" και της ποιητικής του συλλογής "Αίνος και Θρήνος"

 
Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ναυπακτίας συμμετέχει στην παρουσίαση του βιβλίου του Γεωργίου Αθάνα:"Εκστρατεία Σαγγαρίου: Ένας δημοσιογραφικός αίνος και θρήνος" και ευχαριστούμε θερμά το ίδρυμα Μαρίας και Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα για την τιμή και την εμπιστοσύνη που μας έδειξε.

 Κάθε χρόνο διδάσκοντας την Αρχαία Ιστορία και προσπαθώντας να αντιληφθούν οι μαθητές την έννοια της ιστορικής συνέχειας και τη σημασία της γνώσης της ιστορίας, με τη βοήθεια του χάρτη, ακολουθούμε την εξής διαδρομή στο χώρο και στο χρόνο.

 Ξεκινάμε τον 11 π.Χ. αιώνα ,την εποχή του Α΄μεγάλου ελληνικού αποικισμού μαζί με τους Αιολείς, τους Ίωνες και τους  Δωριείς , ελληνικά φύλα, από την ηπειρωτική Ελλάδα. Περνάμε δια μέσου του Αιγαίου στα Μικρασιατικά παράλια. Ο τόπος παίρνει το όνομά τους..γίνεται Αιολική γη, Ιωνία.. τους παρακολουθούμε να ιδρύουν πόλεις.. Σμύρνη, Έφεσος, ΜΊλητος ..να γεννούν ποιητές, ιστορικούς, φιλοσόφους, επιστήμονες..τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο,  το Θαλή, τον Ηράκλειτο, τον Αρίσταρχο ,αλλά και το Σεφέρη..
Και η ερώτηση στους μαθητές είναι: πότε φεύγουν από εκεί; Αυθόρμητα απαντούν: Ποτέ ,γιατί να φύγουν; Ρίζωσαν, δημιούργησαν, προόδευσαν, πλούτισαν..Έτσι οι μαθητές ξαναβλέπουν το 1922 τους Ελληνες να ξαναπερνούν το Αιγαίο προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά ,από εκεί που ξεκίνησαν......τρεις χιλιάδες χρόνια μετά και να ιδρύουν τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Σμύρνη, τη Νέα Έφεσο...

  Η παρουσίαση  του βιβλίου έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο γιατί αναφέρεται στη Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, που αποτελεί τη σημαντικότερη σελίδα της νεότερης ιστορίας μας ,αλλά και γιατί με τη μορφή πολεμικών ανταποκρίσεων και το φωτογραφικό υλικό ,αποτυπώνει τα γεγονότα σαν να συμβαίνουν τώρα , και είναι γεγονός πως όσο ζει η μνήμη και οι ιστορία αποτυπωμένες, δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες, δεν υπάρχουν χαμένοι πολιτισμοί.

   Η Διδώ Σωτηρίου αφηγείται πως, όταν οι πρόσφυγες σε ένα καταυλισμό είχαν κοινή προέλευση, επιθυμούσαν  να ονομάσουν τη νέα τους πατρίδα με το όνομα της παλαιάς με την ιδέα, που είχαν και οι αρχαίοι ,ότι η πόλη δεν είναι τα τείχη και τα κτίρια ,αλλά οι ψυχές και το φρόνημα των ανθρώπων που την αποτελούν.

  Το ζητούμενο, λοιπόν , είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, όχι όμως μιας μνήμης επικριτικής που συντηρεί τα πάθη που γεννά ο πόλεμος, αλλά προσαρμόζοντας αυτό που λέει ο Πλάτωνας στον Πρωταγόρα "ου γαρ αν το πραχθέν αγένητον θείη", γιατί αυτό που έγινε, δεν μπορεί να το κάνει να μην έχει γίνει, αλλά χάριν του μέλλοντος ,πώς δηλαδή δε θα ξαναζήσουμε ανάλογες καταστροφές.
 
    Ας ενισχύσουμε, λοιπόν ,την ιστορική μνήμη παρακολουθώντας την παρουσίαση και δια βάζοντας το βιβλίο. Η αγάπη και η νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες έχει βέβαια πια για μας συναισθηματικό χαρακτήρα αλλά και χαρακτήρα μάθησης!
                                                                                              Σας ευχαριστώ  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου